Wacław Wróblewski to postać, którą warto szczególnie wyróżnić na polskiej scenie edukacyjnej oraz terapeutycznej. Urodził się w 1924 roku w Pleszewie, a swoją działalność zakończył w grudniu 2011 roku w Poznaniu.
Jako wybitny pedagog oraz choreoterapeuta, Wróblewski zyskał uznanie poprzez opracowanie innowacyjnej metody, znanej jako metoda Wróblewskiego. To podejście, oparte na łączeniu tańca z edukacją, zyskało wielu zwolenników i wpłynęło na rozwój pedagogiki tańca w Polsce.
Warto podkreślić, że był również prekursorem form gimnastycznych przeznaczonych dla osób niewidomych i słabowidzących, co świadczy o jego dużym wkładzie w tworzenie aktywności fizycznej dostępnej dla wszystkich.
Życiorys
W czasie niemieckiej okupacji Wacław Wróblewski został zmuszony do pracy w kopalniach na terenie Westfalii, gdzie rzadko wychodził na powierzchnię. To doświadczenie miało istotny wpływ na jego późniejsze zrozumienie problemów osób z wadami wzroku.
W 1952 roku ukończyłWyższą Szkołę Wychowania Fizycznego w Poznaniu, co otworzyło mu drzwi do pracy w Zakładzie Teorii i Metodyki Ćwiczeń Muzyczno-Ruchowych i Tańców. Jego praca z osobami niepełnosprawnymi rozpoczęła się na początku lat 60. XX wieku, gdy uczestniczył w letnich i zimowych obozach terapeutycznych organizowanych przez Jana Dziedzica między 1961 a 1971 rokiem.
W tym okresie Wróblewski opracował nowatorską metodę nauczania tańca dla osób niewidzących lub niedowidzących, która zyskała miano metody Wróblewskiego. Technika ta umożliwiała niewidomym opanowanie aż jedenastu tańców towarzyskich, co stanowi znakomity wynik, nawet w przypadku osób z pełnym wzrokiem. Metoda ta opierała się na specjalnych tablicach do nauki tańca, skonstruowanych na podstawie liter i znaków alfabetu Braille’a.
Popularność tej metody wzrastała z każdym rokiem, a Wróblewski prowadził kursy jej nauczania aż do 1971, kiedy to zajęcia zostały zawieszone z powodu braku funduszy. Jednak w 2001 roku do metody powrócono, włączając ją do programu corocznych poznańskich Warsztatów Tańca Współczesnego.
W latach 1962–1970 uczył tańca także w Państwowej Szkole Baletowej w Poznaniu. Poza tym był choreografem i kierownikiem artystycznym różnych zespołów tańca ludowego. W 2005 roku opublikował książkę zatytułowaną Taniec towarzyski w rehabilitacji osób niewidomych, w której dzieli się swoimi doświadczeniami i wiedzą na temat roli tańca w rehabilitacji osób z problemami wzroku.
Nagrody
Wacław Wróblewski, znany pedagog, otrzymał szereg wyróżnień, które odzwierciedlają jego wkład w rozwój edukacji oraz kultury. Przykładowe nagrody to:
- Medal Towarzystwa Hipolita Cegielskiego „Labor Omnica Vincit”,
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” – 1969,
- Medal za Zasługi dla Oświaty, Kultury i Sportu – 1993,
- Medal Komisji Edukacji Narodowej – 2000.
Dodatkowo, Wróblewski był zasłużonym członkiem honorowym Polskiego Stowarzyszenia Choreoterapii. Jego życie oraz pasję do tańca i edukacji uwieczniono w dwóch filmach dokumentalnych:
- «Tańczyć każdy może» (2005),
- «Niewidzialni» (reż. Katarzyna Gondek, 2010).
Przypisy
- a b c d e Polskie Stowarzyszenie Choreoterapii, Wacław Wróblewski. [dostęp 17.03.2017 r.]
- a b c d Marcin J. Januszkiewicz, Adam Pleskaczyński, Podręcznik Poznańczyka, Art Media Studio, Poznań, 2002 r., s. 135-136, ISBN 83-917912-0-3
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Wincenty Jezierski | Bronisław Marciniak | Marek Marciniak (naukowiec) | Andrzej Gulczyński | Józef Grabarek | Michał Sobeski | Sylwester Dybczyński | Richard Wielebinski | Tadeusz Szczepański | Leon Preibisz | Zbigniew Trybuła | Aron HeppnerOceń: Wacław Wróblewski (pedagog)