Marian Banasiewicz

---

Życiorys

Marian Banasiewicz przyszedł na świat w rodzinie kolejarza, Antoniego oraz Stanisławy z Komorskich. W 1951 roku ukończył Szkołę Podstawową nr 21 w Poznaniu, co pozwoliło mu rozpocząć dalszą edukację.

W latach 1951-1956 odbywał naukę w VI Liceum Ogólnokształcącym w Poznaniu, zlokalizowanym przy ul. Krakowskiej. Po zakończeniu nauki w liceum, w latach 1956-1957 pracował jako dekorator witryn sklepowych w Poznańskiej Fabryce Maszyn Żniwnych.

W 1957 roku, jego pasja do sztuki skłoniła go do podjęcia studiów w poznańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, w pracowni prof. Jacka Pugeta. W 1963 roku uzyskał dyplom w pracowni prof. Bazylego Wojtowicza. Już w trakcie studiów zafascynował się tematyką plakatu, co przyniosło mu liczne nagrody i wyróżnienia w prestiżowych konkursach.

Wśród jego osiągnięć znalazły się m.in. nagrody za plakat o tematyce oszczędnościowej dla PKO w 1963 roku, świętowanie 20-lecia PRL w 1964 oraz uhonorowanie 20-lecia Nowej Huty w 1969 roku.

W 1961 roku zdobył nagrodę w konkursie na rzeźbę parkową w Poznaniu, a w 1962 w konkursie na pomnik ofiar obozu Kulmhof w Chełmnie nad Nerem otrzymał wyróżnienie. Jego dorobek artystyczny wzbogacił się o kolejne nagrody, m.in. za projekt pomnika Przemysława I w 1967 roku oraz nagrodę w konkursie medalierskim Rok Nauki Polskiej w 1973 roku.

W latach 1965-1970 Marian Banasiewicz pracował jako plastyk w Zakładach Cegielskiego. Po roku 1970 wznowił swoje zainteresowania rzeźbą, w tym medalierstwem oraz tworzeniem form kameralnych i portretowych. Poszukiwał innowacyjnych rozwiązań materiałowych, eksperymentując z żywicami oraz łączeniem szkła z brązem.

W okresie od 1965 do 1984 roku zrealizował wiele tablic o charakterze płaskorzeźbowym, odchodząc od klasycznych ujęć tematyki tablic pamiątkowych. Część z tych dzieł powstała w ramach pracy społecznej, co dowodzi jego zaangażowania i pasji.

Marian Banasiewicz zmarł 3 marca 1999 roku. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Junikowo w Poznaniu.

Tablice pamiątkowe

Oto lista ważniejszych tablic pamiątkowych, które zostały ustanowione w celu uczczenia pamięci oraz znaczenia historycznego:

• pamięci pomordowanych w latach 1939-1945, Gościeszyn, 1969,
• płaskorzeźba Mikołaja Kopernika, szkoła w Słupcy, 1971,
• głaz pamiątkowy, Tarnowo Podgórne, 1974,
• pamięci bohaterów Wału Pomorskiego, Zdbice, Podgaje, Lipka Krajeńska, 1978–1979,
• pamięci ofiar Fortu VII, w Poznań, 1979,
• ku czci Hipolita Cegielskiego, Śrem (odlewnia żeliwa), 1981,
• na pomniku Akcji Bollwerk, Poznań, 1982,
• na Muzeum Henryka Sienkiewicza, Poznań, 1982,
• ku czci Hipolita Cegielskiego, Trzemeszno, Środa Wielkopolska, 1983–1984,
• na obelisku ku czci pomordowanych, Chrzypsko Wielkie, 1984,
• upamiętniające Jana Sokołowskiego i Józefa Janickiego, Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu, 1984,
• ku czci Józefa Kostrzewskiego, Muzeum Archeologiczne, Poznań, 1984,
• na pomniku Armii Poznań, Poznań, 1982,
• na domu Cyryla Ratajskiego, Poznań (ul. Chopina), 1984,
• na elementach Miejsca Pamięci Janowo.

Pomniki

W historii sztuki znalazły się liczne wyjątkowe pomniki i rzeźby, które pozostają świadectwem twórczości wielu artystów. Oto kilka znaczących przykładów:

• Pomnik Pamięci Narodowej w Słupcy, powstały w 1972 roku,
• rzeźby plenerowe w Wągrowcu z 1973 roku,
• rzeźby, które powstały w Wolsztynie w 1975 roku,
• rzeźba w Kaliszu, ujrzała światło dzienne w 1977 roku,
• rzeźba umiejscowiona przed gmachem NOT w Kaliszu, powstała w 1978 roku,
• popiersie Hipolita Cegielskiego w HCP, Poznań, stworzone w 1981 roku.

Wystawy

Marian Banasiewicz, znany artysta, miał przyjemność uczestniczyć w wielu znaczących wystawach, które miały miejsce na przestrzeni lat. Oto niektóre z nich:

• Plastyka poznańska w XX-leciu PRL, Poznań, 1964,
• Rzeźba Okręgu Poznańskiego, Kalisz, 1964,
• Rzeźba plenerowa, Hotel Merkury, Poznań, 1967–1972,
• Poznańska grafika użytkowa, Poznań, 1967,
• Propozycja sztuki użytkowej, Poznań, 1968,
• Ogólnopolska Wystawa Propozycji Rzeźby Plenerowej, Poznań (Cytadela), 1969,
• Plastyka poznańska, Poznań, 1974,
• I Biennale Małych Form Rzeźbiarskich, Poznań, 1977.

Wystawy te pokazują różnorodność działań artysty i jego wkład w rozwój sztuki w Polsce.

Życie prywatne

Marian Banasiewicz jest osobą zaangażowaną w życie rodzinne. Od 1968 roku żyje w związku małżeńskim z Anną Panczenko, która pracuje jako nauczycielka. Para doczekała się dwóch synów: Tomasza, urodzonego w 1969 roku, oraz Jakuba, który przyszedł na świat w 1974 roku.

---

Oceń: Marian Banasiewicz

---