Dom Pomocy Społecznej w Pleszewie to wyjątkowa instytucja, która ma na celu wspieranie osób potrzebujących. Jest to placówka, która oferuje różnorodne formy pomocy społecznej, dostosowane do indywidualnych potrzeb swoich mieszkańców.
Oferowane usługi skupione są na zapewnieniu komfortowego i bezpiecznego życia, a także na wspieraniu samodzielności oraz integracji społecznej osób, które z różnych przyczyn nie są w stanie funkcjonować samodzielnie.
Historia
Dom Pomocy Społecznej w Pleszewie został inauguracyjnie otwarty 8 sierpnia 1854 roku, co było odpowiedzią na rosnące potrzeby związane z opieką nad dziećmi, które utraciły rodziców. Ten instytut, pierwotnie ewangelickim domem pomocy dla chłopców, służył dzieciom z terenów powiatu pleszewskiego oraz ze sąsiednich powiatów. Organizację placówki zainicjował pastor Karol Strecker, a po 1905 roku kierownictwo objął pastor Jost z Sobótki.
W 1916 roku zespół budynków został rozbudowany o nowe obiekty, a także nadano mu nową nazwę – Zakładów im. Josta-Streckera. Z czasem otwarto trzy nowe oddziały: przytułek dla osób nieuleczalnie chorych, dom dla osób z niepełnosprawnościami oraz dom dla sióstr z oddziałem pielęgnacyjnym, które miały za zadanie zapewnienie opieki osobom chorym. W 1932 roku dyrektorem placówki został pastor Joachim Scholz, a jednocześnie nadzór nad nią sprawowało państwo polskie.
W okresie międzywojennym, w różnych lokalizacjach przy ul. Malińskiej i Podgórnej zamieszkiwało łącznie 200 wychowanków, w tym 49 dzieci różnych płci oraz 151 pensjonariuszy. W trakcie II wojny światowej katolicki Dom Sierot przy ul. Podgórnej 14 został przyłączony do zakładów.
Po zakończeniu wojny, 21 stycznia 1945 roku, pastor Scholz wraz z rodziną opuścili Pleszew, a kierownictwo placówki przejął Kazimierz Nowaczyk, który zmarł w 1953 roku. Jego żona, Maria Nowaczyk, kontynuowała prowadzenie instytucji, która w głównej mierze wspierała osoby starsze, wprowadzając różne formy terapii, w tym terapie zajęciowe, które wykorzystywały doświadczenia życiowe pensjonariuszy.
Od 1966 roku kierownikiem placówki był Ignacy Jachimiak, pod którego zarządem mieszkało około 250 podopiecznych. Kolejny dyrektor, Henryk Staszak, kładł duży nacisk na terapię zajęciową, inicjując budowę różnych obiektów, w tym kręgielni. W 1969 roku stanowisko kierownicze objęła Małgorzata Staszewska, pod której przewodnictwem zbudowano nową pralnię, modernizując obiekt na podstawie istniejącego budynku gospodarczego.
Następnie, Jan Banaszyński podjął się przebudowy starej sali widowiskowej na potrzeby Domu Dziennego Pobytu. W 1978 roku placówka utraciła samodzielność organizacyjną, jednak powróciła do tej niezależności w 1981 roku. Dyrektor Jan Rybak wprowadził w placówce gabinet rehabilitacyjny. W latach 80. XX wieku obiekt zyskał nową nazwę – Państwowy Dom Pomocy Społecznej dla Przewlekle Chorych.
Od 1986 roku dyrektorem był Mieczysław Kołtuniewski, który zbadał oraz rozbudował socjalną część zespołu. Przed rokiem 1995 dokonano generalnych remontów, uruchamiając jednocześnie specjalistyczne gabinety lekarskie oraz rehabilitacyjne. W 1997 roku podzielono placówkę na sekcje dla chorych somatycznie oraz psychicznie. W 2007 roku dyrektorem został Grzegorz Grygiel, który przeprowadził remont skrzydła przy ul. Malińskiej, a następnie kolejne renowacje miały miejsce w 2010 i 2012 roku.
Przypisy
- a b AndrzejA. Stogowski AndrzejA., Dom Pomocy Społecznej jako instytucja opieki długoterminowej: standardy funkcjonowania na przykładzie Domu Pomocy Społecznej w Pleszewie, Pleszew: Starostwo Powiatowe, 2015 r., ISBN 978-83-924749-9-9, OCLC 951379004 [dostęp 15.06.2020 r.]
Pozostałe obiekty w kategorii "Inne obiekty":
Ratusz w Pleszewie | Muzeum Piekarstwa w Pleszewie | Lądowisko Pleszew-Szpital | Dawny Katolicki Dom Sierot z 1866 r. w Pleszewie | Muzeum Regionalne w Pleszewie | Parafia Najświętszego Zbawiciela w Pleszewie | Ner (dopływ Prosny)Oceń: Dom Pomocy Społecznej w Pleszewie