Dawny Katolicki Dom Sierot z 1866 r. w Pleszewie

Historia tego obiektu sięga 1866 roku, kiedy powstał z inicjatywy Alfonsa hr. Taczanowskiego, pełniącego funkcję szambelana. Pierwotnym jego celem było utworzenie szpitala powiatowego. Niestety, po śmierci fundatora, budynek przeszedł w ręce pruskich władz, które wystawiły go na aukcję. Aukcja, która miała miejsce 6 lipca 1872 roku, zakończyła się zakupem obiektu przez ordynata Antoniego Taczanowskiego.

Ordynat postanowił przekazać nowo nabyty budynek parafii pleszewskiej z zamiarem przekształcenia go w dom sierot. Władze pruskie sprzeciwiły się temu planowi, gdyż zgodnie z przepisami znanymi jako "ustawy majowe", siostry zakonne nie miały prawa prowadzić działalności wychowawczej. W 1878 roku udało się jednak rozwiązać ten spór, co pozwoliło Siostrom Miłosierdzia na rozpoczęcie pracy w placówce. Niestety, musiały one opuścić zakład kilka lat później, na rzecz Sióstr Służebniczek, które również musiały nosić cywilne stroje.

W okresie II wojny światowej, w latach 1939–1945, Dom Sierot został przekształcony przez okupacyjne władze na dom starców dla Niemców. Po zakończeniu wojny, dom powrócił do Siostr Służebniczek, które przywróciły jego pierwotną funkcję jako placówki dla sierot. W 1961 roku nastąpiła zmiana zarządzającego obiektu, kiedy to został on przekazany Inspektoratowi Oświaty i Wychowania w Pleszewie, stając się Państwowym Domem Dziecka. Ostatnia znacząca zmiana miała miejsce w 2004 roku, gdy budynek przeszedł w ręce Sióstr Salezjanek.