Maria Bociańska-Radomska, urodzona 7 lipca 1889 roku w Pleszewie, była wyjątkową postacią w historii Polski. Jej życie to nie tylko daty narodzin i śmierci, ale także związki z istotnymi wydarzeniami historycznymi. Zmarła 20 lipca 1965 roku, również w Pleszewie.
Maria aktywnie uczestniczyła w strajkach szkolnych, które miały ogromne znaczenie dla kształtowania świadomości społecznej w tamtych czasach. Ponadto brała udział w powstaniu wielkopolskim, walcząc o niepodległość i prawdziwą suwerenność regionu.
Jej działalność nie ograniczała się jedynie do walki o wolność, lecz obejmowała również działalność społeczną, skupioną na wspieraniu lokalnej społeczności oraz promowaniu edukacji i równości społecznej.
Życiorys
Maria Bociańska-Radomska przyszła na świat w chłopskiej rodzinie, jako córka Wojciecha oraz Wiktorii ze Stefaniaków. Była siostrą Ludwika, pułkownika i wojewody, a także Jana, dyplomaty. W siódmej klasie szkoły podstawowej przyłączyła się do strajku szkolnego, który trwał trzy lata, od 1902 do 1905 roku. Razem z Marią Majewską stanowiły jedne z dwóch uczennic, które najdłużej protestowały – przez cały czas, tj. w latach 1902-1905, nie brały udziału w lekcjach religii prowadzonych w języku niemieckim.
W wyniku tych działań władze szkolne przedłużyły chłopcu czas nauki o dwa lata. Strajki, choć miały na celu walkę o lepsze warunki nauczania, uniemożliwiły jej kontynuowanie edukacji w tradycyjny sposób, co zmusiło ją do samodzielnego kształcenia się. W tym samym czasie prowadziła również tajne nauczanie dla najmłodszych dzieci.
Maria pełniła funkcję bibliotekarki w Towarzystwie Czytelni Ludowych oraz angażowała się w działalność Towarzystwa Zupełnej Wstrzemięźliwości od Napojów Alkoholowych „Wyzwolenie”. W 1916 roku założyła drużynę skautową im. Królowej Jadwigi, w której objęła rolę drużynowej. Po zakończeniu I wojny światowej, w listopadzie 1918 roku, została członkiem Rady Ludowej powiatu pleszewskiego.
Wzięła udział w powstaniu wielkopolskim, gdzie działała jako sanitariuszka. Była także aktywną członkinią Związku Obrony Kresów Zachodnich i pełniła ważną rolę jako matka chrzestna sztandaru organizacji „Rodziny Powstańców Wielkopolskich”. W czasach niemieckiej okupacji, jej dom stał się miejscem tajnego nauczania oraz spotkań kulturalnych.
Jej mężem, od 1917 roku, był Władysław Radomski, znany działacz społeczny. Wspólnie prowadzili gospodarstwo rolne i wychowali siedmioro dzieci. Maria zmarła w Pleszewie, gdzie również została pochowana na cmentarzu parafialnym.
Ordery i odznaczenia
Maria Bociańska-Radomska jest osobą, która została wyróżniona licznymi odznaczeniami, które podkreślają jej wkład w różne dziedziny działalności. Wśród tych ważnych nagród można wymienić:
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Niepodległości,
- Wielkopolski Krzyż Powstańczy,
- Odznaka „Walka o Szkołę Polską”.
Przypisy
- a b Ludwik Gomolec: W obronie mowy ojców. Krajowa Agencja Wydawnicza, 1986 r., s. 20.
- Studia i materiały do dziejów Wielkopolski i Pomorza. T. 3. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1957 r., s. 126.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Rafał Wolski (dyplomata) | Mirosława Grabarkiewicz | Czesław Skowroński | Jan Bociański | Sławomir Kopyść | Witold Jurasz (1931–2004) | Hanna SuchockaOceń: Maria Bociańska-Radomska