Ludwik Misiek

---

Życiorys

Wczesne lata życia i działalność konspiracyjna

Ludwik Misiek, urodzony 12 sierpnia 1926 roku w Pleszewie, był synem Ignacego oraz Marii z d. Grzegorowska. Przed rozpoczęciem II wojny światowej zakończył naukę w sześcioklasowej szkole powszechnej i w sierpniu 1939 roku przystąpił do egzaminu wstępnego w gimnazjum w Pleszewie. Jego ojciec, Ignacy, pełnił służbę jako sierżant zawodowy w 70 pułku piechoty. Po wybuchu wojny, w wrześniu 1939 roku, Ludwik wraz z matką oraz rodzeństwem został ewakuowany do Lwowa. Niestety, 9 września 1939 roku, podczas podróży pociągiem do Lwowa, uczestniczył w dramatycznym wydarzeniu – ich transport został zaatakowany przez sześć niemieckich bombowców Heinkel He 111, co zakończyło się tragiczną śmiercią 116 osób, w tym jego brata Jana.

Rodzina Misieków znalazła schronienie w Katarynicach i wkrótce przeniosła się do klasztoru oo. Zmartwychwstańców we Lwowie. W kwietniu 1940 roku Ludwik został aresztowany przez ukraińską milicję, co było konsekwencją noszenia munduru gimnazjalnego. Zarzuty dotyczyły rzekomego spekulantstwa. Uwięziony trafił do byłego klasztoru Brygidek, gdzie przesłuchiwał go komisarz Iwan Sierow. Podczas przesłuchania, które odbyło się bez obecności protokolanta, Sierow zadawał pytania dotyczące życia społecznego i państwowego w Pleszewie przed wojną. Ludwik został wypuszczony po interwencji polskiej tłumaczki.

28 maja 1940 roku, po zarejestrowaniu się w komisji ds. wymiany ludności, rodzina została przekazana Niemcom. Ostatecznie trafiła do dwóch obozów przejściowych w Żurawicy i Pabianicach, a po powrocie do Wielkopolski osiedli w Topoli Małej. Ludwik zaangażował się w działalność konspiracyjną w placówce wywiadowczej „Aluminium” w gminie Przygodzice, organizując akcje charytatywne dla rodzin aresztowanych. Jako archiwista, łącznik i kurier Armii Krajowej, 9 października 1942 roku został zaprzysiężony i przyjął psełdo „Robert”.

W 1943 roku, w trakcie transportu map strategicznych od ppor. Jana Holki, napotkał niemiecką blokadę drogową. Dzięki biegłej znajomości niemieckiego udało mu się uniknąć aresztowania. Wyróżniony Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami za bezpieczne dostarczenie map, kontynuował działalność w ostrowskim Kedywie. 6 listopada 1944 roku został aresztowany przez Gestapo, jednak po przesłuchaniu szybko wypuszczono go. W dniu 20 stycznia 1945 roku, jako dowódca 6. drużyny, uczestniczył w obronie Ostrowa. Razem z innymi żołnierzami AK przedstawił się jako Ochotnicza Obrona Miasta, chroniąc ten status w obliczu Armii Czerwonej i konspiracyjnej działalności, którą prowadził do 20 sierpnia 1945 roku.

Kariera sportowa

Po wojnie, wiosną 1945 roku, Ludwik wstąpił do I Państwowego Gimnazjum i Liceum Męskiego w Ostrowie, gdzie w 1948 roku uzyskał maturę. Od 1945 roku rozpoczął przygodę ze sportem szybowcowym w Aeroklubie Ostrowskim i później Poznańskim. Wśród jego największych osiągnięć znajdowały się:

• rekord Polski w prędkości przelotu na trasie Tarnowo Podgórne-Warszawa na dystansie 304,3 km, uzyskany 22 maja 1955 roku,
• rekord Polski w przelocie otwartym na odległość 552 km, odnotowany 18 czerwca 1955 roku,
• rekord Polski oraz świata w kategorii szybowców jednomiejscowych podczas przelotu docelowo-powrotnego długości 533,6 km, dokonany 6 lipca 1959 roku.

30 września 1955 roku został uhonorowany Diamentową Odznaką Szybowcową FAI za swoje osiągnięcia, w tym m.in. przelot docelowy na 304,3 km i wybitne przewyższenie na wysokość 5600 m z 21 maja 1953 roku. Po zakończeniu kariery w 2006 roku w wieku 80 lat, jego przeszłość w Armii Krajowej stała się powodem odebrania mu prawa do latania oraz reprezentowania Polski na międzynarodowych zawodach.

Działalność urbanistyczna i kombatancka

Z powodu szykan związanych z jego przynależnością do AK, studia rozpoczął z opóźnieniem. Uczęszczał najpierw do Wyższej Szkoły Inżynierskiej, a następnie w latach 1967-1969 studiował na Politechnice Poznańskiej. Po uzyskaniu dyplomu inżyniera, otrzymał nakaz pracy w Wojewódzkim Zarządzie Dróg Publicznych w Poznaniu, gdzie uczestniczył w projektowaniu mostów i wiaduktów. Następnie podjął pracę w Invest Projekcie, projektując dzielnice mieszkalne takie jak Winogrady i Piątkowo.

Nie tylko projektował budynki, ale również brał udział w powstawaniu hoteli oraz obiektów sportowych w Kaliszu i Poznaniu. Między 1977 a 1980 rokiem pracował jako urbanista w Libii, a po powrocie w 1986 roku przeszedł na emeryturę. W 1989 roku oddał się działalności społecznej, zostając jednocześnie jednym z współorganizatorów Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, gdzie zakładał jednostki w Wielkopolsce oraz pełnił ważne funkcje w Zarządzie Okręgu. Jako współzałożyciel Klubu Historycznego im. Generała „Grota” Roweckiego przy Instytucie Pamięci Narodowej, był także członkiem Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Polskiego Państwa Podziemnego oraz Armii Krajowej w Poznaniu, jak również współtwórcą Pomnika Armii Krajowej w Licheniu.

Awanse

W ciągu swojej bogatej kariery wojskowej, Ludwik Misiek zyskał szereg awansów, które świadczą o jego umiejętnościach i zaangażowaniu w służbę. Oto szczegółowy wykaz jego stopni wojskowych:

• 1943 – starszy strzelec,
• 1944 – kapral,
• 1961 – podporucznik,
• 1994 – porucznik,
• 2000 – kapitan,
• 2005 – major,
• 2017 – podpułkownik.

Nagrody i odznaczenia

Nasza wspaniała historia obfituje w osiągnięcia wielu wybitnych postaci. Ludwik Misiek, z szerokiego wachlarza nagród i odznaczeń, może poszczycić się imponującym dorobkiem. Jego zaangażowanie i działalność były wielokrotnie doceniane.

• brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami, przyznany 11 listopada 1944 r.,
• diamentowa Odznaka Szybowcowa FAI, otrzymana 30 września 1955 r.,
• Krzyż Partyzancki, przyznany 9 maja 1990 r.,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, otrzymany 28 października 1992 r.,
• Krzyż Armii Krajowej, przyznany 7 kwietnia 1995 r.,
• błękitne Skrzydła, otrzymane 27 sierpnia 2010 r.,
• Order „Zasłużony dla Miasta Poznania”, przyznany 29 czerwca 2014 r.,
• nagroda IPN „Świadek Historii”, otrzymana 20 maja 2016 r.

Wszystkie te odznaczenia są symbolem jego niezłomnego ducha i poświęcenia dla kraju. Każde z wyróżnień, które otrzymał, dokumentuje wkład, jaki wniósł w walkę o wolność i suwerenność.

Publikacje

Oto prezentacja publikacji, które zostały opracowane przez Ludwika Miśka oraz innych autorów.

• Misiek, L., Lotnicze historie, Poznań 2005,
• Misiek, L., Na łasce frontowej burzy, [w:] „Bliżej Nieba”. Biuletyn Informacyjny Sekcji Szybowcowej Aeroklubu Poznańskiego vol. 4/97, Poznań 1997,
• P. zbiorowa, Woźniak, M. (red.), Encyklopedia Konspiracji Wielkopolskiej 1939–1945, Poznań 1998,
• P. zbiorowa, Okręg Poznański Armii Krajowej w końcowej fazie okupacji (1943–1945), Poznań 1995,
• Górzeński, R., Łukaszewicz, J., Misiek, L., Sielicki, T., Wanda Modlibowska 1909–2001, Poznań 2003.

---

Oceń: Ludwik Misiek

---