Kazimierz Ciążyński, urodzony 2 marca 1894 roku w Pleszewie, to postać, która zapisała się w kartach historii Polski. Jego życie to przykład oddania dla ojczyzny oraz nieustannej walki o jej niepodległość. Zmarł 11 września 1951 roku w Poznaniu, pozostawiając po sobie trwały ślad.
Był on nie tylko rolnikiem, ale także majorem kawalerii Wojska Polskiego, co podkreśla jego rolę w strukturach wojskowych. Jako działacz niepodległościowy wniósł wiele do polskiego ruchu niepodległościowego, a jego odwaga i poświęcenie zostały uznane przez władze, które uhonorowały go Orderem Virtuti Militari.
Życiorys
Kazimierz Ciążyński przyszedł na świat 2 marca 1894 roku, w Pleszewie, w rodzinie Antoniego oraz Bolesławy z Wolańskich. Miał starszego brata, Teodora Seweryna (1895–1940), który był ziemianinem oraz porucznikiem kawalerii pospolitego ruszenia Wojska Polskiego, niestety zamordowanym w Charkowie.
W 1904 roku rozpoczął swoją edukację w gimnazjum w Ostrowie Wielkopolskim. Ukończył szkołę agronomiczną w Brzegu na Śląsku 1 marca 1913 roku. Następnie, 1 października tego samego roku, został wcielony jako jednoroczny ochotnik do pruskiego 1 pułku ułanów w Miliczu. Służył w tym pułku podczas I wojny światowej, walcząc na froncie zachodnim, a w styczniu 1915 roku otrzymał stopień podporucznika.
30 marca 1919 roku, Kazimierz Ciążyński został formalnie przyjęty do Sił Zbrojnych Polskich przez Komisariat Naczelnej Rady Ludowej, w byłym zaborze pruskim, z nadanym stopniem podporucznika, a już dwa dni później mianowany porucznikiem w kawalerii, ze starszeństwem od 1 sierpnia 1914 roku.
25 lipca 1921 roku, pułkownik Ryszard Gieszkowski-Wolff-Plottegg, dowódca 26 pułku, wspominając o nim w wniosku na odznaczenie Orderem Virtuti Militari, napisał: „por. Ciążyński brał udział we wszystkich walkach pułku od początku sformowania tegoż. Już pod Brodnicą przy oswobodzeniu Pomorza, szczególnie się odznaczył. W zastępstwie d-cy pułku, który dowodził zarazem grupą, prowadził porucznik Ciążyński trzy szwadrony spieszone do walki przeciw przeważającym siłom bolszewickim. Walka trwała od 6-tej rano do późnej nocy. Gdy około południa groziło otoczenie prawego skrzydła por. Ciążyński na czele jednego szwadronu atakował bolszewików, zachęcając młodych ochotników do wytrwania, przyczynił się do zwycięstwa. Odznaczył się również w czasie walki o okopy rosyjskie dnia 1 X 20 r., gdy prowadził samodzielnie oddział składający się z dwóch szwadronów i zmusił bolszewików do opuszczenia zdobytych pozycji”.
Na stopień majora rezerwy został mianowany z datą 19 marca 1939 roku, uzyskując 22. lokatę w korpusie oficerów kawalerii.
W czasie okupacji niemieckiej Kazimierz Ciążyński ukrywał się w Generalnym Gubernatorstwie, w miejscowości Zaborów koło Tomaszowa Mazowieckiego, posługując się fałszywym nazwiskiem Miniszewski, które przyjął od nazwy majątku. Po wojnie, w 1945 roku, powrócił do Wielkopolski, niestety w kiepskim stanie zdrowia. Zmarł 11 września 1951 roku w Poznaniu. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu parafialnym przy ul. Kaliskiej w Pleszewie, w sektorze IV, rząd 6, kwatera 1A–1B.
Ordery i odznaczenia
Kazimierz Ciążyński, jako wybitna postać w historii, został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami w uznaniu jego zasług.
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4601, nadany 19 września 1922,
- Krzyż Niepodległości, przyznany 9 listopada 1932, „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
- Krzyż Walecznych, nadany dwukrotnie,
- Srebrny Krzyż Zasługi.
Przypisy
- Grobo wiec Ciążyńskich. eCmentarze.pl. [dostęp 13.06.2023 r.]
- Kazimierz Ciążyński. [w:] Dowódcy 15 Pułku Ułanów Poznańskich [on-line]. Urząd Miasta Poznania. [dostęp 13.06.2023 r.]
- Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 676.
- Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 408.
- M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296.
- Nominacje. „Tygodnik Urzędowy”. 3, s. 11, 04.04.1919 r. Poznań.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 10.10.1922 r., s. 770.
- Riedl 1929 ↓, s. 26.
- Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 67.
- a b c Kolekcja ↓, s. 3.
- a b c d e Kolekcja ↓, s. 4.
- a b Kolekcja ↓, s. 1.
- Kolekcja ↓, s. 5, 6.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Antoni Kozłowicz | Ludwik Bociański | Feliks Pamin | Ludwik Misiek | Leon MagnuszewskiOceń: Kazimierz Ciążyński